تمرکز

تمرکز

دوستانه:

از یکی از فیلسوفان و مرتاضان هندی می پرسند:آیا پس از این همه دانش و فرزانگی و ریاضت هنوز هم به ریاضت مشغولی؟

گفت : آری

گفتند : چگونه؟
گفت : وقتی غذا می خورم صرفا غذا می خورم و وقتی می خوابم فقط می خوابم
برای مشاهده ی کامل مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنید.

این شاید بزرگترین ثمره ی تمرکز باشد. آیا شما هم هنگام غذا خوردن می توانید تمام توجهتان را روی غذا خوردن و لذت غذا معطوف کنید ،یا اینکه از افکار گذشته یا آینده آشفته اید و چون آشفته اید و چون به خود می آید می بنید غذایتان تمام شده است و جز امتلا و پری معده چیزی نمی فهمید.شاید فکر کنید که اگه گذشته را با تمرکز پاسخ می دادید دیگه این آشفتگی را نداشتید؟

تمرکز واقعی یعنی اینکه اگر شما در طول روز به پنج فعالیت مختلف مشغولید ، در هر فعالیت صرفا به آن فکر کنید و از افکار مربوط به کارهای دیگر آسوده باشید نه اینکه تو وسط امتحان اندیشه به فکر امتحان معادلات باشین یا تو فکر نامردی بعضی ها.

موفقیت زندگی روزانه ما تماما به میزان تمرکز ما بر امور روزانه ارتباط دارد . اگر شما به هنگام کار فقط روی کار ،به هنگام ورزش روی انجام حرکات ،در هنگام مطالعه فقط روی روی موضوع کتاب و به هنگام انجام فعالیت های هنری ازقبیل موسیقی ، نقاشی ، خطاطی و . . . به فعالیت هنری خود توجه و تمرکز کنید ، عملا موفقیت شما به طرز چشمگیری افزایش می یابد.

به عنوان مثال در کلاسهای خطاطی استاد دو سه جلسه را تنها به تمرکز در روی سر انگشتان می پردازد تا خطاط خوبی بشی باور نداری بسم الله.

تمام نوابغ جهان کسانی بودند که از قدرت فوق العاده ای بر خوردار بودند. آشفتگی یا شوریدگی ذهنی ،عملا شما را به هیچ عنوان موفق نمی کند. وقتی کار می کنید به خانواده می اندیشید ، وقتی در خانواده به سر می برید از شغل خود نگرانید و وقتی ورزش می کنید در اندیشه ی تحصیل هستید  و وقتی درس می خوانید فکرتان هزار سو می رود  این عملا اتلاف وقت و مؤثر نبودن است.

پس اگه می خواهید مؤفق باشید ، اگه می خای افسوس گذشته رو نخوری ، اگه می خای آشفتگی آینده رو نداشته باشی و خلاصه هر چیزی که از ذهنت بگذره رو براشون باید تمرکز داشته باشی .

این سخنو تو ذهنت نگه دار که توی اینکارا خیلی مؤثره "ما هرگز زندگی نمی کنیم بلکه در آرزوی زندگی کردنیم".

اگه نسخه ی کامل این مطلب رو می خوای تو نظرها ایمیلت رو بزار تا برات ارسال شه .



بار خود را بستم ، رفتم از خیالات سبک بیرون دلم از غربت سنجاقک ها پر.



برزگر